A teraz czas na.... Pragę:)

Wszyscy już byli w Pradze czeskiej, a ja nie. Kupiłam parę lat temu i mapę i przewodnik. I nic z tego nie wyszło. To chyba nie był ten czas. Czy teraz jest? Tak. Teraz jest ten czas. Przewodnik już jest:) Jeszcze mam czas więc rozpoczynam poszukiwania hotelu, miejsc gdzie dobrze zjeść, miejsc które warto zobaczyć, uliczek które trzeba przejść.....

Szukam hotelu. Jest w czym wybierać. Przyjaciel Google daje tyle możliwości, że nie wiadomo co wybrać. Są tanie hotele i drogie. Pensjonaty. Hostele. Apartamenty. Oj... o zawrót głowy przyprawiają. A może Wy polecicie jakieś miejsce gdzieś w centrum lub blisko niego, gdyż pobyt nie bedzie długi... tylko 2 albo 3 noce. Budżet hotelowy nie jest gigantyczny ale że jako wypadają moje urodziny to chcialabym aby było to fajne miejsce. Towarzystwo bedzie odpowiednie na ten czas i okazję:) Pierwsze niezwykłe urodziny....

Miejsce do spania to dopiero początek. A gdzie dobrze zjeść? Czego spróbować? Jakiego piwa się napić? Jakie ciastko? Czy tylko knedliki? A co jeszcze? Czego lepiej nie próbować a za co dać się pokroić? Tyle pytań. Liczę na Was. Że powiecie co jest warte grzechu a co nie.Znalazłam fernetajny blog w sieci z interesującym wpisem na temat kuchni czeskiej www.wolnakuchnia.com Czekam na Wasze propozycje dań jak i miejsc gdzie dobrze można zjeść!

Jako, że kuchnia i jedzenie jest tym co lubię najbardziej a i że wpisuje się w tematykę mojego bloga jest najbardziej interesującym mnie tematem. Tu na razie teoria. Czekam z utęsknieniem na możliwość spróbowania tego wszystkiego i swój własny wpis. Co ja dowiedziałam się z internetu na temat kuchni czeskiej ze strony www.wyszehrad.com:

• Przekąski, które należy spróbować będąc w Pradze to smažený sýr w housce (smażony na głębokim tłuszczu panierowany żółty ser podawany w bułce, z dodatkiem majonezu), párek w rohliku (w mniej lub bardziej literackiej polszczyźnie zwany hot-dogiem), marynovaný (nakládaný) hermelín (marynowany w oliwie z ziołami ser pleśniowy), utopence (marynowane w occie serdelki, po polsku..."topielce") i pražská áunka (słynna w Czechach praska szynka) oraz tlačenka (salceson), chlebičky, niewielkie kanapki z bardzo różnorodnymi dodatkami, sprzedawane w wyspecjalizowanych sklepach, topinky, czyli smażone na oleju lub maśle kromki chleba, natarte czosnkiem, podawane z różnorodnymi dodatkami (ser, szynka, omlet...), serki ołomunieckie (olomoucké tvarůžky) a może nowinka czeskiej kuchni przekąskowej Šmakoun wyglądem i konsystencją przypomina ser mozarella, a z racji tego, że zawiera bardzo dużo białka, może być, według niektórych, stosowany jako zamiennik mięsa lub uzupełnienie diety ubogiej w mięso.
• Zupa to warte grzechu: flaczki (dršťková polévka), zupa ziemniaczana (bramboračka), czosnkowa (česneková) czy pomidorowa (rajská). Bardzo ciekawą czeską zupą, charakterystyczną tylko dla kuchni południowych Czech, jest kulajda. Przygotowuje się ją m.in. ze śmietany, jajek, ziemniaków i grzybów.
• Dania główne to: vepřo, knedlo, zelo. Czeski obiad składa się z pieczonej wieprzowiny, knedli (bułczanych lub, mniej popularnych, ziemniaczanych) i zasmażanej kapusty (białej lub czerwonej). Nie dziwi więc, że poczesne miejsce wśród najpopularniejszych czeskich dań zajmuje vepřová pečeně s knedlíky a zelím (pieczeń wieprzowa z knedlami i zasmażaną kapustą). Innym popularnym daniem jest svíčková na smetaně, czyli polędwica wieprzowa w zawiesistym śmietanowym sosie. Naturalnie z knedlikami. Chętnie jadane są również różne warianty gulaszu podawane oczywiście z knedlami czy vepřové koleno, a więc golonka, podawana z kapustą i chrzanem. Lubianym daniem są także bramboraky, czyli placki ziemniaczane, podawane zarówno na słono (np. z gulaszem), jak i na słodko. Często przyrządza się też smaženicę, czyli jajecznicę z usmażonymi z dodatkiem cebuli grzybami (najczęściej z prawdziwkami, czasami z kurkami), obficie przyprawioną kminkiem, jedną z ulubionych przypraw w Czechach.
• Najdłuższy wpis z kuchni czeskiej to słodycze czyli typowym czeskim (i słowackim) deserem jest žemlovka, rodzaj zapiekanki przygotowywanej z namoczonego w mleku z cukrem białego pieczywa przekładanego startymi jabłkami lub gruszkami i pieczonej w piekarniku, škubánky, czyli kluski ziemniaczane posypane cukrem i makiem oraz polane stopionym masłem, palačinky (czyli naleśniki) z różnymi słodkimi, najczęściej owocowymi, nadzieniami. Do najbardziej tradycyjnych słodyczy należą także słynne pierniki z Pardubic (pardubické perníčky; można śmiało powiedzieć, że pod względem piernikowym, Pardubice to czeski Toruń), a także lázeňské oplátky, czyli okrągłe wafle przekładane kremami o różnych smakach (czekoladowy, waniliowy, orzechowy itp.), sprzedawane głównie w czeskich uzdrowiskach, takich jak Mariańskie Łaźnie czy Karlowe Wary. Warte grzechu są  hořické trubičky cienkie, zwijane w rolki wafelki łączone stopionym masłem i miodem, i obsypane cynamonem, tłuczonymi migdałami i orzechami oraz innymi dodatkami. Warto spróbować także bardzo popularnego ciastka o nazwie rakvička, czyli... trumienka. Jest to podłużne, niewielkie ciastko z lekkiego ciasta z żółtek, cukru i mąki, podawane z bitą śmietaną. Na uwagę zasługują również frgale (duże, okrągłe ciastka pokryte kilkoma rodzajami marmolady, makiem i bakaliami, które trafiły ponoć do kuchni czeskiej z kuchni wołoskiej), buchty (drożdżówki z marmoladą, serem, makiem....)  oraz tatranky, wymyślone w 1945 wafle w czekoladzie, kremrole (rurki z kremem), jablečný závin (strudel jabłkowy – wpływ kuchni austriackiej) czy koblihy (pączki), vánocní cukroví, kruche ciastka pokryte różnokolorowym lukrem, z dodatkiem marmolad, maku i bakalii, a którym nadaje się przeróżne kształty (choinki, gwiazdy betlejemskie, kwiaty, grzyby...).
• Co tyczy się napojów, to pisząc o Czechach należy przede wszystkim wspomnieć o piwie.  Do najbardziej znanych czeskich piw należą znane za granicą Plzeňský Prazdroj (Pilsner Urquell), Budějovický Budvar (Budweiser Budvar), a także Velkopovický Kozel, Staropramen czy Gambrinus. Prawie każdy czeski browar, a są ich w Czechach setki, o ile nie tysiące, produkuje kilka rodzajów piw. Najbardziej podstawowy podział, to ten na piwa jasne (svetlé) i ciemne (tmavé). Amatorów znajduje także mieszanka obu rodzajów piw (řezané). Do popularnych trunków należy ziołowy likier typu bitter Becherovka, jałowcowa borovička (produkowana głównie na Słowacji), oraz śliwowica, a także destylaty z czereśni czy brzoskwiń. Czechy to także jeden z niewielu na świecie producentów absyntu, aczkolwiek jest wielce wątpliwym czy produkowane dziś, nie tylko w Czechach, absynty mają cokolwiek, poza kolorem, wspólnego z owianą złą sławą „zieloną wróżką”, tak chętnie pijaną na przełomie XIX. i XX. wieku.